Shining and New
(For English scroll down)
In de laatste paar jaar ben ik gaan experimenteren met andere materialen dan ik tot dan toe gebruikte zoals geoxideerd metaal. Het begon toen ik bij een verhuizing een doos oud speelgoed tegenkwam, zogenaamde “Linkits”. Het duurde maanden voor ik de naam had achterhaald, daar het speelgoed maar 2 jaar (1984-86) in productie is geweest, een gefaald experiment van de Britse speelgoedgigant Matchbox.
Wat mij opviel was de duurzaamheid. Bijna 40 jaar oud plastic wat amper de tand des tijds leek te voelen, de kleuren nog net zo fel en lelijk en het voor kinderen totaal ongeschikte bouwsysteem nog perfect werkend. Ronduit fascinerend. In gedachten zag ik de vreugde van de archeoloog die het over 1000 jaar uit de puinhopen van onze beschaving zou opgraven levendig voor me.
Hier begon een proces dat nu nog bezig is, het me eigen maken van de kleuren, vormen en eigenschappen van oud speelgoed om het in sculptuur en assemblage werk te veranderen. Een van de uitgangspunten is een thema dat ik eerder heb onderzocht: het einde van de beschaving zoals we die nu kennen en wat er overblijft en overgaat in een nieuwe vorm. Zoals wij nu scherven van keramiek en werktuigen van been vinden, hoe speciaal en waardevol zullen de brokstukken van vluchtige trends van nu ontvangen worden door beschavingen na ons?
Het werk gaat ook over de wens om emoties weer te ondergaan alsof ze nieuw zijn. Onbezoedeld door opgedane kennis over de aard van de mens en het leven in een wereld waar productiviteit vóór alles is gesteld. Zoals een kind de wereld ervaart, alles is speciaal, nieuw en intens. De tomeloze verwondering bij het vinden van een fel gekleurde kever, de magische metallic kleur van mijn speelgoedautootjes, de tekenfilms, stripboeken, het snoepgoed en de kleding van de jaren 80 waarin ik opgroeide. Nu komen woorden op als kitsch, retro, vloekend en ouderwets. Maar toen was alles puur en magisch.
Een van mijn docenten verkondigde ooit in een college dat veel kunstenaars in tijden van oorlog en pest kleurrijker werken. Dit ter compensatie van alle narigheid die in een periode van conflict en verandering ontstaat. Voor de kunstenaar zelf, levend als een intuïtieve antenne met open blik en geest, werkt het als tegenwicht voor de innerlijke duisternis die op de loer ligt. Als strijklicht dat de gebouwen kleurt onder een donderwolk. Als een geode in een modderige, grove steen. Hoop en troost, Glimmend en nieuw.
Shining and New
In the last few years, I started experimenting with different materials than I was using until then such as oxidized metal. It started when, while moving house, I came across a box of old toys called “Linkits.” It took me months to figure out the name, as this line of toys was only in production for 2 years (1984-86), a failed experiment by the British toy giant Matchbox.
What struck me was the durability. Almost 40-year-old plastic that barely seemed to feel the ravages of time, the colors still just as bright and ugly and the construction system that was totally unsuitable for children still worked perfectly. Downright fascinating. In my mind, I vividly envisioned the joy of the archaeologist who would unearth it from the rubble of our civilization 1,000 years from now.
Here began a process that is still ongoing today, taking in the colors, shapes and characteristics of old toys to turn them into sculpture and assemblage work. One of the starting points is a theme I have explored before: the end of civilization as we know it and what remains and passes into a new form. As we now find shards of ceramics and tools of bone, how special and valuable will the fragments of fleeting trends of today be received by civilizations after us?
The work is also about the desire to re-experience emotions as if they were new. Unsullied by accumulated knowledge about the nature of human beings and life in a world where productivity is put before everything else. As a child experiences the world, everything is special, new and intense. The unbridled wonder at finding a brightly colored beetle, the magical metallic color of my toy cars, the cartoons, comic books, candy and clothing of the 1980s in which I grew up. Now words like kitsch, retro and old-fashioned come to mind. But back then, everything was pure and magical.
One of my teachers once proclaimed in a lecture that many artists work more colorfully in times of war and pestilence. This is to compensate for all the woes that arise in a period of conflict and change. For the artist, living as an intuitive antenna with open eyes and mind, it acts as a counterbalance to the darkness that lurks within. Like the golden hour coloring the brick buildings under a thundercloud. Like a geode in a muddy, coarse stone. Hope and comfort, Shining and new.
